Terwijl jullie lekker lagen te slapen hadden wij wederom een bijzonder mooie dag. We werden gewekt met een strak blauwe lucht.
Om 10.15 uur vertrok onze trein naar dromenland, Driving Creek Railway, nabij de plaats Coromandel. Een man, Barry Brickell, had als beroep pottenbakker en als hobby: treinen. Door een gebied van 22 ha. heeft die man zelf een smalspoorweg aangelegd. Echt iets voor Armand! De kaartjes werden geknipt en het treintje bracht ons door het bos naar een hoogte van 173 m. Wij zaten achter de machinist die erg enthousiast van alles vertelde en zijn werk met precisie deed. Fluiten als we een tunnel inreden of als we weer vertrokken. Kom zeker straks de video kijken. Een uur later was de reis ten einde.
In Coromandel Town wat gedronken en vervolgens route 25 vervolgd. Deze route was zeker de moeite waard. Net voorbij Whitianga zien we aan de ene kant het water van The Thames en aan de andere kant de South Pacific. We kunnen niet genoeg vertellen wat voor mooie vergezichten we zien.
In dit gebied zijn de wegen goed te rijden maar heel veel bochten. Peter heeft dan geen zeebenen, maar kan rijden als de beste. ’s Middags even gestopt bij Whitianga om van de zon te genieten. Het landschap is in deze omgeving vlakker.
Stopplaats voor vannacht en morgen is Papamoa Beach aan de Bay of Plenty. Morgen rustdag. Hopelijk net zo mooi weer als vandaag, kunnen we gaan bakken. Heerlijk om zo vrij te zijn. ’s Avonds uit eten: Turk, broodje Kebab Km.: 245 (totaal 1144km)
(Klik of tik op de foto voor een vergroting)
Heey, wat mooi armand zal zeker jalours zijn en zijn pa ook denk! nou zon ze morge dikke kus
Wat een te gekke reis. En wat leuk om zo stap voor stap te volgen. Blijven we zeker doen. Geniet maar lekker verder.
gr.