5 juni, Ziptrekdag

Deze ochtend niet al te laat uit bed, want het wordt een avontuurlijke dag.
Om 9.00 uur zitten we bij de receptie om met het pendelbusje mee te gaan. Ineens beseffen we ons dat het busje pas om 10.00 uur gaat….
Dus eerst maar even een bakkie koffie. Het weer is trouwens regenachtig, temperatuur 9 graden.
Dan alsnog met het busje naar het dorp. We boeken ons avontuur om 13.10 uur. We kunnen dus op ons gemak Whistler in. Nog wat winkeltjes bezocht en wat spulletjes gekocht.
Dan is het eindelijk zover. We vertrekken voor de “Eagle Ziptrek” Het blijkt dat we wel een heel speciale behandeling krijgen vandaag. Onze groep bestaat uit 2 gasten en 3 begeleiders! We worden met een busje een eind de Blackcomb Mountain op gebracht. De tocht voert ons langs de Olympische bobsleebaan. Wat een joekel.
Boven aangekomen staan we voor onze eerste van vijf uitdagingen: een “ziptrek”. In goed Nederlands zouden we zeggen een kabelbaan. Beide hebben we inmiddels een harnas aan en een helm op.
We worden aan de kabel vastgemaakt en stappen zo de diepte in… De adrenaline stroomt door ons lijf. De eerste is slechts een “opwarmertje”. Zo volgen er dus nog een paar.
Om van zip naar zip te gaan lopen we, via bruggen, tussen de toppen van de bomen! Werkelijk fantastisch.
De vierde is de langste. 750 meter lang en een verval van 20 verdiepingen. Snelheid zo tegen de 100km per uur. M’n Mutske was zo onder de indruk dat ze niet eens heeft gegild.
Oh ja, omdat de begeleiders ook moeten trainen wordt me gevraagd of ze mij mogen “redden”. Wanneer ik het eindpunt heb bereikt laten ze me terugzakken tot halverwege en komen ze me redden. Ik hang dan een minuut of 5 stil boven de grond…. Geweldig! De reddingspoging wordt volbracht in 7.26. Een goede tijd!
De laatste van de vijf eindigt in het dorp en is de “freestyle”. Jacqueline gaat als eerste en ik zal, ondersteboven, volgen. Wat een KICK!
Ons wordt geadviseerd om een beetje “cooling down” te doen want de adrenaline moet uit je lichaam.
Omdat we geen zin hebben nog een half uur te wachten op het pendelbusje gaan we te voet terug naar de camping. De kok heet Muts vandaag en het is brood met een heerlijk stuk vlees.
Als je een indruk wil krijgen:
Morgen onze laatste dag in Whistler.

(Klik of tik op de foto voor een vergroting)